Heel vaak hoor je: je moet je grenzen aan geven. Let je wel goed op je grenzen. En ga zo maar door.
Wat zijn grenzen? Als je die geografisch bekijkt dan houdt bij de grens het ene land op en dan begint het volgende land.
Als je grenzen bekijkt van uit de mens dan zijn grenzen nogal vaag. Want heeft een mens wel grenzen? Want wat voor de een grens zou zijn, is voor een ander pas het begin. Denk hierbij aan hoogtevrees; waar voor iemand de zaterdagkrant al veel te hoog is, is dat voor een ander pas als hij boven op de Mount Everest staat. Persoonlijk denk ik dat een grens dus iemands eigen stoppunt is. Zo van tot hier en niet verder. Dat kan je natuurlijk zien als een belemmering, maar dat is vaak gezien door de ogen van een ander. De persoon in kwestie ziet dat niet zo.
Maar wat nu als je veilige stoppunten of zoals men zegt de grenzen, nu opeens allemaal weg zijn door bijvoorbeeld een burn-out. En je dus opnieuw je grenzen moet gaan zoeken. Wat dan? Dit is natuurlijk ook een persoonlijk kwestie. Dit kan zeer vermoeiend zijn mede omdat de oude vertrouwde grenzen nu misschien wel op hele andere plek liggen dan voorheen.
Dit vergt onderzoek door de persoon zelf. Coaching daarin kan helpen. Maar verder is het een proces van ervaren en ontdekken. Niet alleen voor de persoon in kwestie, maar ook voor zijn omgeving
Als voorbeeld: Voor mijn burn-out kon ik de hele dag klussen. Elk probleem wat er tijdens het klussen voordeed, werd meteen en adequaat opgelost. Pas als de klus helemaal klaar was, was dat de grens. Nu heb ik hulp nodig bij de problemen, is dit dan de nieuwe grens? Of wanneer ik door ga met de klus om hem af te maken, de volgende dag totaal opgebrand te zijn en zelfs opstaan een uitdaging is. Waar ligt dan de nieuwe grens?
Kun je dit alleen bepalen wanneer je de grens over bent gegaan? Of moet je van te voren al een tijd afspreken met je zelf en dit aan je omgeving kenbaar maken? Ik ga 2 uur wat doen, dan stop ik en dan ga ik ontspanning zoeken. Klussen duren dan wel langer maar je kan dan wel het enkele dagen volhouden. En lukt het een dag niet is er geen man/vrouw overboord. Daarna kun je langzaam uitbreiden. zodat je op een rustige manier je grenzen weer kan leren kennen.
Voor mensen die hier last van ondervinden, kan dit een behoorlijke uitdaging zijn. Zeker als ze ook nog eens moeite hebben met hulp vragen. Maar probeer het gewoon eens.
Het heeft ook zijn voordelen: Je leert hulp vragen en je leert sneller je grenzen kennen.